Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Πάμε μια βόλτα

Η ώρα περασμένη. Στο δρόμο δεν κυκλοφορεί κανείς πεζός ,και τα αυτοκίνητα είναι ελάχιστα. Το κάθισμα είναι κρύο, το ίδιο και ο μεταλλικός λεβιές των ταχυτήτων.Στρίβω τσιγάρο μέχρι να στρώσει το ρελαντί. Βάζω πρώτη προσεχτικά , οι βαλβολίνες είναι ακόμη κρύες.Αφήνω το αυτοκίνητο να ρολλάρει σιγά. Η εξάτμιση κάνει θόρυβο και είναι κρίμα να ξυπνήσω τους γείτονες. Στα επόμενα 10 χιλιόμετρα, το τσιγάρο έχει τελειώσει , θερμοκρασίες νερού και λαδιού έχουν έρθει στα ίσια τους. Εκεί που τελειώνει η δέσμη των φώτων αχνοφαίνεται η πρώτη στροφή της "ειδικής''.Της δικής μου αγαπημένης διαδρομής.Κουμπώνω τη ζώνη, βάζω πρώτη και αμολάω το συμπλέκτη.Τα λάστιχα ουρλιάζουν προσπαθώντας να βρουν πρόσφυση στον παγωμένο δρόμο με τις σβησμένες από καιρό διαγραμμίσεις....
Αλλαγή σε δευτέρα και η πρώτη στροφή είναι ήδη παρελθόν.Ακολουθεί η πονηρή αριστερή που κλείνει στην έξοδο. Ένα μικρό άσε στο γκάζι είναι αρκετό να ανοίξει η ουρά την τροχιά της. Καβάλα στο γκάζι και αλλαγή σε τρίτη. Ακολουθεί ένα σερί από μέτριες πατημένες δεξιές και αριστερές χωρίς καμμιά ιδιαίτερη δυσκολία.Έτσι κι αλλιώς τέτοια ώρα κανείς δεν είναι εδώ πάνω. Οι στροφές διαδέχονται η μία την άλλη. Οι σφυγμοί ανεβαίνουν,οι παλάμες ιδρώνουν παρά την ψύχρα από το ανοιχτό παράθυρο.Τα λάστιχα έχουν ζεσταθεί και ακούγονται αρκετά πλέον. Έχουν αρχίσει και τα σκασίματα στο άσε του γκαζιού. Πλησιάζει η αγαπημένη μου στροφή. Ένα αριστερό πέταλο χωρίς μεγάλη υψομετρική διαφορά στην είσοδο με την έξοδο. Στενή στην είσοδο φαρδαίνει αρκετά στην έξοδο. Η παγίδα όμως είναι πως η άσφαλτος γλυστράει σαν καλογυαλισμένο παρκέ.Πλησιάζω, κατέβασμα σε δευτέρα, απότομη τιμονιά προς τα δεξιά,να ελαφρώσει η ουρά, άφημα στο γκάζι να γυρίσει και μετά τέρμα γκάζι καθώς η μούρη έχει σχεδόν περάσει το apex της στροφής. Τελευταία στροφή και οι θερμόκρασίες έχουν ανέβει αρκετά. Τραβάω χειρόφρενο, κάνω αναστροφή και κατεβαίνω σχεδόν σβηστός προς τα κάτω. Σταματάω σ' ένα πλάτωμα δίπλα σε μια βρύση. Ανάβω τσιγάρο και απολαμβάνω την ησυχία που τη διακόπτει μόνο το τσικ τσικ από τα πυρωμένα μέταλλα μου κρυώνουν και η φωνή απο το ραδιόφωνο που παίζει χαμηλά.




Open mind for a different view and nothing else matters ...
 
http://goodwoolf.blogspot.com/2009/11/blog-post_5147.html#comments

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου