Από την ημέρα που έμαθα τις διαδρομές του Ράλλυ Ε.Λ.Π.Α. συμπέρανα ότι θα ήταν αρκετά πιο «μαλακό» από τον αγώνα του 2009, έχοντας αφήσει έξω την ε.δ. Παύλιανη και χρησιμοποιώντας τα καλά κομμάτια των υπολοίπων ε.δ. της περιοχής. Με αυτήν την σκέψη στο βάθος του μυαλού μου, άρχισα να προετοιμάζομαι για τον αγώνα. Παρήγγειλα τα λάστιχα που θα χρειαζόμασταν, φρόντισα ώστε το αυτοκίνητο των αναγνωρίσεων να είναι έτοιμο...
Έχοντας περάσει τις ε.δ. 2-3 φορές τα δυο τελευταία Σάββατα πριν τον αγώνα, την προηγουμένη του αγώνα εβδομάδα, με ενημέρωσε ο Άρης ότι κατά τις επίσημες αναγνωρίσεις δεν θα μπορέσει να φύγει από την δουλειά του, λόγω φόρτου εργασίας. Όπως είναι κατανοητό, η απογοήτευση μου ήταν πολύ μεγάλη, πιστεύοντας ότι η προετοιμασία μας δεν θα ήταν αυτή που ένας αγώνας του Ευρωπαϊκού απαιτούσε. Την Δευτέρα πριν τον αγώνα, έμαθα ότι θα μπορέσει να «την κοπανήσει» μόνο την Πέμπτη από την δουλειά του και η καρδιά μου πήγε λίγο στην θέση της. Έτσι έφυγα την Τέταρτη το απόγευμα και αφού έλεγξα 3-4 κομμάτια για ατομικό shake down την Παρασκευή το απόγευμα πριν την εκκίνηση, έφτασα στην Ιτέα. Τελείωσα την εγγραφή για τις αναγνωρίσεις καθώς και τον διοικητικό έλεγχο και το βραδάκι έφαγα με καλή παρέα (Μουζάκης-Ντέπη- Νικόλας Χαλιβελάκης-Γιάννης Αναγνωστάκος και Ανδριανή) στην γνωστή ταβέρνα του Μιχάλη «Τροκαντερό». Την Πέμπτη το πρωί, έφτασε ο Άρης και κάναμε μέχρι τις 15.00 τα περάσματα της ημέρας και μετά έφυγε αμέσως για Αθηνά. Το απόγευμα κύλισε μεταξύ διορθώσεων των σημειώσεων και καφέδων με διάφορους φίλους στην παραλία της Ιτέας. Την Παρασκευή, μετά το πέρας του τεχνικού ελέγχου, έκανα ένα πέρασμα από τις ε.δ. με τον Λέα ώστε να έχει και αυτός μια εικόνα της κατάστασης των δρόμων. Το απόγευμα κάναμε ένα μικρό shake down στο τελευταίο κομμάτι της περσινής ε.δ. Αγ.Ευθυμία και το βράδυ πέρασμα από την πανηγυρική εκκίνηση, ώστε και τυπικά να ξεκινήσει ο αγώνας. Σάββατο πρωί και οι προβλέψεις μιλάνε για ασθενή βροχή τις μεσημεριανές ώρες. Όλοι παρακαλάμε να μην γίνει ο χαμός του περσινού αγώνα, που το Σάββατο είχε εξελιχθεί σε λασπομαχία.
Πρώτη ε.δ. η Γραβιά οπού μετά από τέλεια εκτέλεση παίρνουμε από τον Παπαδημητρίου 13’ και από τον Solowow 26’! Καλό ξεκίνημα λέμε και πάμε για την Καλοσκοπή. Πριν την ε.δ. είχαμε προγραμματίσει να αλλάξουμε δυο μπροστινά λάστιχα ώστε να είναι πιο φρέσκα. Δυστυχώς η οργάνωση δεν είχε υπολογίσει καλά τον ιδανικό χρόνο, αφήνοντας μας μόνο 8 λεπτά για τον ανεφοδιασμό του αυτοκινήτου με καύσιμα, το βγάλσιμο των εργαλείων και των ρεζερβών, την αλλαγή δυο ελαστικών, την συμπλήρωση νερού στο intercooler, το βάλσιμο όλων των εργαλείων και των ρεζερβών στην θέση τους και την προετοιμασία των κρανών-Hans για την ε.δ. Δυστυχώς ξεκινήσαμε την ε.δ. λαχανιασμένοι, αλλά «εκτελώντας» υποδειγματικά παίρνουμε από τον Solowow 17’ και από τον Παπαδημητρίου 20’. Η ικανοποίηση μας είναι πολύ μεγάλη και καθ’ όλη την διάρκεια της μεγάλης απλής που ακολουθεί κάνουμε απολογισμό των μέχρι εκείνη την στιγμή πεπραγμένων. Επόμενη ε.δ. οι αγαπημένες Καρούτες κατηφόρα. Τι καλύτερο να ζητήσει κανείς στην Ελλάδα; Flat ε.δ. με ένα τεχνικό και στενό κομματάκι στην αρχή και με πολύ γρήγορα και θεαματικά κομμάτια στην συνέχεια. Δυστυχώς, γρήγορα συνειδητοποιούμε ότι τα πίσω μας λάστιχα είναι πολύ φαγωμένα, μην αφήνοντας μας να οδηγήσουμε όπως θέλουμε και ξέρουμε. Τελειώνοντας την ε.δ. βλέπουμε ότι η διαφορά μας με τον Παπαδημητρίου έχει φτάσει στα 41’ και με τον Solowow περίπου στο 1,5 λεπτό, μιας και είχε ένα σκασμένο πίσω δεξί λάστιχο. Φτάνουμε στο πρώτο Service Park και μαθαίνουμε ότι το κιβώτιο του Παπαδημητρίου έχει πρόβλημα και μάλλον θα το αντικαταστήσει, πράγμα που σήμαινε ότι σίγουρα θα είχε κάποια ποινή χρόνου. Πράγματι στην πορεία μαθαίνουμε ότι χρεώθηκε 2 λεπτά και είκοσι δεύτερα ποινής, πράγμα που σήμαινε ότι χωρίς δικό μας πρόβλημα, ο αγώνας είχε τελειώσει. Στην επόμενη ε.δ. (Γραβιά ΙΙ) ο Παπαδημητρίου, μην έχοντας να χάσει τίποτα αποφασίζει να χρησιμοποιήσει λάστιχα XR που αποδεικνύονται πιο γρήγορα από τα Κ που χρησιμοποιούσαμε εμείς. Έτσι, χάνουμε την ε.δ. αλλά κάνουμε τον δεύτερο χρόνο 7’ πίσω του. Στην συνεχεία φροντίζουμε ώστε την απλή να την κάνουμε λίγο πιο γρήγορα, ώστε να έχουμε πιο πολύ χρόνο για την απαραίτητη αλλαγή των ελαστικών. Όντως μας περίσσεψαν δυο λεπτά και δεν ξεκινήσαμε την Καλοσκοπή «με την γλώσσα έξω». Κερδίζουμε την ε.δ. πάλι και ο Παπαδημητρίου εγκαταλείπει οριστικά από κιβώτιο, είτε λόγω βιαστικής τοποθέτησης είτε λόγω κάποιας μικροεξόδου του.
Οδηγώντας προς τις δεύτερες Καρούτες, ο ουρανός έχει αρχίσει να μαυρίζει και οι οιωνοί δεν είναι ευχάριστοι. Όντως λίγο πριν ξεκινήσουμε την ε.δ., άνοιξαν οι ουρανοί και η καταιγίδα μας συνόδευσε μέχρι την διασταύρωση του Προσήλιου. Ευτυχώς πρυτάνευσε η λογική και κόψαμε ρυθμό, «χαρίζοντας» 5’ και την ε.δ. στον Solowow. Έτσι φτάσαμε στο τέλος της ημέρας, πρώτοι γενικής και 1,34 μπροστά από τους διώκτες μας. Στην απλή για την Ιτέα, κάναμε μια κουβέντα με τον Άρη, για το αν θα έπρεπε να επικεντρωθούμε στην κατάκτηση της νίκης (του Ευρωπαϊκού αγώνα) ή στην προσπάθεια να κερδίσουμε και τον δεύτερο Ελληνικό αγώνα της δεύτερης ημέρας. Με ένα στόμα και μια φωνή είπαμε και οι δυο ότι πάμε για τον Ευρωπαϊκό αγώνα και μόνο. Μετά από 45 λεπτά «περιποιήσεων» από τους Λέα-Λάμπρο και την ομάδα τους, το αυτοκίνητο μπήκε στο Park Ferme για να ξεκουραστεί όλο το βραδύ. Ένα μπανάκι και μια παρτίδα μπιλιάρδο με τον Άρη (πάλι με νίκησε !!!) ξόδεψαν το ελεύθερο απόγευμα μας και το βράδυ μας βρήκε στο γειτονικό Χρυσό για θεϊκό παϊδάκι στον Φούρλα.
Την επόμενη ημέρα και ενώ είχαμε προγραμματίσει να χρησιμοποιήσουμε τα Κ λάστιχα όπως την προηγουμένη ημέρα, τελευταία στιγμή αποφασίσαμε να βάλουμε από το πρώτο πέρασμα τα XR για περισσότερη αξιοπιστία. Στην πρώτη ε.δ. Βωξίτες Ι πιέσαμε όπως την προηγουμένη, (παρόλο που γλιστράγαμε τρομερά στο πρώτο κομμάτι), ώστε να πάρουμε «μια μεζούρα» για τις προθέσεις του Solowow. Ο πρώτος χρόνος στην ε.δ. με 9’ αντάμειψε την προσπάθεια μας. Πριν την επόμενη ε.δ. Δροσοχώρι Ι μαθαίνουμε ότι Δ. Μίχος είχε μια έξοδο στην πρώτη ε.δ. και εγκατέλειψε. Έτσι ο στόχος έγινε διπλός. Νίκη στον αγώνα και κατάκτηση του Ελληνικού πρωταθλήματος. Σας διαβεβαιώνω ότι δεν είναι πολύ εύκολο να διαχειριστείς τέτοια ευθύνη με τον Άρη στα πηδάλια!!! Στην ε.δ. ο αντίπαλος μας, μας πήρε 11’ πράγμα που δεν μας ανησύχησε καθόλου. 
Service Park και ίδια λάστιχα (λίγο πιο σκληρά πίσω, λόγω μεγάλης φθοράς) και άντε πάλι από την αρχή. Κάνουμε ένα «αεροπλανικό» στους Βωξίτες ΙΙ χωρίς συνέπειες και χάνουμε την ε.δ. για 4’. Big deal! Στο Δροσοχώρι ΙΙ πιέζουμε λίγο για τελευταία φορά στον αγώνα και παίρνουμε από τον αντίπαλο σχεδόν 3’. Εκεί πλέον πείσθηκε και ο πιο κακεντρεχής ότι ελέγχουμε απόλυτα ρυθμό και ανταγωνισμό. Ακριβώς μετά το τέλος της ε.δ. πετυχαίνουμε τον Solowow με τον συνοδηγό του, με ανοιγμένο καπό και δυο μπουκάλια νερό στα χεριά τους. Σταματήσαμε και μας ρώτησαν αν έχουμε νερό να τους δώσουμε. Δυστυχώς είχα μόνο μισό μπουκαλάκι για να πιω, το οποίο τους το έδωσα αμέσως. Απ’ ότι έμαθα και ο Γκοτοβός τους έδωσε όσο νερό είχε. Φτάσαμε στην Ιτέα και το ξένο πλήρωμα έφτασε στο λεπτό του συν 37 δεύτερα, χωρίς να χρεωθεί ποινή χρόνου. Δυστυχώς, σπρώχνοντας το αυτοκίνητο μέχρι τον χώρο του service συνειδητοποίησαν ότι είχε ο κινητήρας κάποια ζημιά η οποία δεν μπορούσε να επισκευαστεί με αποτέλεσμα να τους οδηγήσει στην εγκατάλειψη, μόλις δυο ε.δ. πριν το τέλος. Μετά και από αυτό, είπα στον Άρη ότι δεν θέλω να ξανακούσω από την ενδοσυνεννόηση κανένα «ΩΧ» η «ΟΧΙΙΙΙΙ» και βάλαμε μια «διπλή ταρίφα» και ταξιδέψαμε στις δυο τελευταίες ε.δ. μέχρι τον τερματισμό στην προβλήτα της φιλόξενης Ιτέας. Τι μου έμεινε από αυτόν τον αγώνα?
1. Η νίκη (σε επίπεδο γενικής) που είχε να έρθει από το 2001 !
2. Η καθολική επικράτηση επί του συναγωνισμού. Με τις επιδόσεις μας δεν επιτρέψαμε σε
κανέναν ούτε καν να σκεφτεί να «μπει στην κόντρα».
3. Το τέλειο αυτοκίνητο που μας προετοίμασε η ομάδα μας, το οποίο όχι μόνο ήταν το
γρηγορότερο group “N’ που οδηγήσαμε ποτέ, αλλά δεν έκανε ούτε «Τσικ» παρ’ ολη την
ταλαιπωρία που τράβηξε επί δυο ημέρες.
4. Η ταχύτητα μας την πρώτη ημέρα και η στρατηγική και ωριμότητα μας κατά την δεύτερη. Τα
δυο τελευταία τα θεωρώ σαν σπάνια για την συμμετοχή μας.
5. Η τέλεια επιλογή ελαστικών που κάναμε και τις δυο ημέρες.
6. Η έλλειψη κόσμου σε σχέση με πέρυσι, πράγμα που μας λυπεί όλους.
7. Η τέλεια σχεδίαση του αγώνα. Για μελλοντική χρήση θέλει 5 λεπτά μετά την ε.δ. Γραβιά (τα
οποία μπορούν να αναιρεθούν στο κομμάτι Καλοσκοπή-Καρούτες) και 7 λεπτά μετά την ε.δ.
Δροσοχώρι. Όχι για πληρώματα όπως το δικό μας αλλά για τα Α5 και τα ιστορικά.
8. Το γεγονός ότι τόσο ο Άρης όσο και εγώ, χαρακτηρίσαμε τον αγώνα σαν ένα μίνι Ακρόπολις
λόγω των 264 χλμ ε.δ. και της κατάστασης των δρόμων, ειδικά τα κομμάτια που περνούσαμε
τέσσερις και πέντε φορές.
9. Η τέλεια οργάνωση από πλευράς ΕΛΠΑ.
10. Η φιλόξενη Ιτέα με τα γύρω από αυτήν χωριά της
11. Η πανέμορφη φύση της περιοχής.
1. Η νίκη (σε επίπεδο γενικής) που είχε να έρθει από το 2001 !
2. Η καθολική επικράτηση επί του συναγωνισμού. Με τις επιδόσεις μας δεν επιτρέψαμε σε
κανέναν ούτε καν να σκεφτεί να «μπει στην κόντρα».
3. Το τέλειο αυτοκίνητο που μας προετοίμασε η ομάδα μας, το οποίο όχι μόνο ήταν το
γρηγορότερο group “N’ που οδηγήσαμε ποτέ, αλλά δεν έκανε ούτε «Τσικ» παρ’ ολη την
ταλαιπωρία που τράβηξε επί δυο ημέρες.
4. Η ταχύτητα μας την πρώτη ημέρα και η στρατηγική και ωριμότητα μας κατά την δεύτερη. Τα
δυο τελευταία τα θεωρώ σαν σπάνια για την συμμετοχή μας.
5. Η τέλεια επιλογή ελαστικών που κάναμε και τις δυο ημέρες.
6. Η έλλειψη κόσμου σε σχέση με πέρυσι, πράγμα που μας λυπεί όλους.
7. Η τέλεια σχεδίαση του αγώνα. Για μελλοντική χρήση θέλει 5 λεπτά μετά την ε.δ. Γραβιά (τα
οποία μπορούν να αναιρεθούν στο κομμάτι Καλοσκοπή-Καρούτες) και 7 λεπτά μετά την ε.δ.
Δροσοχώρι. Όχι για πληρώματα όπως το δικό μας αλλά για τα Α5 και τα ιστορικά.
8. Το γεγονός ότι τόσο ο Άρης όσο και εγώ, χαρακτηρίσαμε τον αγώνα σαν ένα μίνι Ακρόπολις
λόγω των 264 χλμ ε.δ. και της κατάστασης των δρόμων, ειδικά τα κομμάτια που περνούσαμε
τέσσερις και πέντε φορές.
9. Η τέλεια οργάνωση από πλευράς ΕΛΠΑ.
10. Η φιλόξενη Ιτέα με τα γύρω από αυτήν χωριά της
11. Η πανέμορφη φύση της περιοχής.
Άντε και του χρόνου, (ελπίζω όχι σε ασφάλτινη επιφάνεια όπως συζητείται).
Φιλικά,
"ΕΛ-ΕΜ"
"ΕΛ-ΕΜ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου